Pazartesi, Eylül 24, 2007

ÇAMAŞIR DEMİŞTİM Dİ Mİ

Soru işaretini bulamadım böyle yarım kaldı soru cümlem. Beyim kişisi gidip yeni bi klavye aldı Flight Simulator ünü daha iyi oynasın diye geliniz görünüz ki klavye İnkilisce Türkçe karakter yok. Arıza çıkarınca da bazı tuşlara Türkçe karakterler atadı ama klavye benim için halen bir muamma. Ne virgül koyabiliyom ne soru işareti. Noktayı biliyom bi tek. Sinir mi (soru işareti) evet.
Okul mokul başladı iyi de gidiyo şimdilik çocuklar uslu sessiz. Hatta ve hatta ben önceden sınıfa giderken bağırmaya başlardım sınıfa girsinler içeride dursunlar diye. Burda zil çalıyo gidiyosun bi Allahın kulu piyasada yok sınıfta çıt çıkmıyo. İlk günler kafayı sınıftan içeri uzatıyodum biri mi var içerde diye ama yok aslında. Çucuklar ellerinde kalem seni bekliyolar çıt çıkarmadan. Öbür okulda bağıra bağıra nefesim iyicene kuvvetlenmişti burda daha hiç sesimi kullanmaya ithiyacım olmadı. Virgülü de bulamıyom bellidir herhalde. Yalnız burda müdür beni pek sevmedi tembel sanıyo beni çok umursamıyom zamanla anlar nasılsa diye.
Asıl problemim ayaklarım öldürücekler beni. Anormal ağrıyo sabah kalktığımda bi süre basamıyom yere. Sonrasında da aynı gerçi sadece biraz daha basabilir hale geliyorum o kadar. Her zamanki mutadım üzre hiç oturmadan ders işlediğim için gün sonunda eve topallayarak gitmek zorunda kalıyom. Özellikle de sol ayağım. Bugün doktora gidicem. Geçen sene de ağrırdı daha uzun süreler sürekli dikilmekten ama özellikle taşınma sırasında öyle çok arttı ki. Dil dişin ağrıyan yerine değer diye bi söz vardır ya hani benim bütün canım da tabanlarımda sanki. Anlamıyorum ki nooluyo.
Okula giderken ve gelirken yürüyorum çoğunlukla yarım saatlik bir yürüyüş oluyor bu. Bi de yeni yol buldum kendime bir çam ağaçlarıyla dolu parktan geçen bir yol. Terapi gibi oluyor. Yollar beller güzel zaten. Şişlideki gibi egzos dumanları içinde itişe tepişe yürümüyosun. Yalnız kardeşim burdaki öğrenci potansiyeli inanılmaz. Sabah ve öğlenleri her yer göz alabildiğince öğrenci. Civarda 7-8 okul birden var. Kuscam artık öörenci görmekten.
Çamaşır olayı da bitmiyo yahu. Ne pis insanlarmışız dicem ama bunca çamaşır yıkarken de pis olabilitemiz de yok. Yıkamaktan asmaktan fenalık geldi. Mümkün olsa da bütün evi şöyle bi toptan yıkayıp kaldırabilsem tam süper olcak.
Eğlenceli olmuyo bu yazı can sıkıcı da yazmak istemiyom aklım ayaamda gene. Bitiriyom o yüzden şimdi ben.