DÜKKANI KAPADIK A DOSTLAR!

Kepenkleri indirdik hakkaten nası nası mutluyum kelimeler kifayetsiz kalıyor bunu anlatmak için. Genelde Mayıs'ta böyle sabırsız, bitkin, bezgin, depresyon eşiğinde olurdum ben ama bu sefer Şubat'a kaçtı. Bi de bişi daha söylemek istiyorum, heyecan ve ümit etmek bana hiç yaramuyor, normal insanlardan daha çok baskı ve stres altında kalıyorum, fenalıklar geliyor, çarpıntı, acı, keder gırla gidiyor. Fücceten gidersem bi yerde anlayın ki bişiyi ümit etmişimdir ve olmamıştır.
Gene bu okuldayım gözüken o ki bu dönem de, beni keder yağmurlarında şemsiyesiz bırakan durum bu aslen. Pek bi rica ediyorum, Milli Eğitim Bakanlığında tanıdığı olan, şahsıma torpil yaptırabilitesi yüksek mümtaz şahsiyetler bi mail, bi comment(evet İngilizce biliyorum, bi bunu bi de yes demesini biliyorum nası?)bi ışık, bi reiki yollasınlar lütfen. Ömrümün sonuna dek minnettar kalır, ayriyeten varsa çocuklarına da ders anlatırım, özel ders vermekten nice tiksindiğim göz önüne alınırsa bunun nice büyük bir fedakarlık olacağı daha iyi anlaşılacaktır kanaatindeyim.
Benim deyimler sözlüüm var da, okuyup okuyup yazıyorum ordan demi ezik büzük pass insanı?! Bi de bu Pass insanı benim yorumlarımı sildi ki kendisi bana bi mayhoşluk veriyo son günlerde bu yüzden. Şehir dışına bırakılmasını teklif ediyor ve kabul ediyorum, nassa aya ve yıldızlara bakıp yolunu bulcak kabiliyeti de yok, dönemez evine. Yihaha!
Kıymetli bloguma ayakkabı resmi koymalı boş bırakmamalıyım düşüncesi beni, geçen gün, "İlkokul çocuu ayakkabısı gibi" yorumlarına maruz bırakan pakilerin resimlerini koyma noktasına getiriverdi.
Yeni postumda sizlere ben bi yavruyken çekilmiş fotolarımdan bi demet sunuciim. Az megaloman olduum için kendimden başka hiç bi konudan bahsetmeyi sevmiyom. Ben, ayakkabılarım, kocam, annem, babam, gene ben filan yeter demi, daa ne konusu canııımmm. Ama garanti de vermiyorum, canım ister koymam, gelip sormayın.
Bi koku var, gaz kokuyo, ocaamı açık unuttum bilmem, belki de aaa evet evet, catering şirketinden geliyo bu koku. Gaz da diil yemek, oyh.
Meti bana da o senin geze geze çalıştıın işten bulsan da kurtarsan beni bu hayattan, nolur ki sanki hı?