NO COMMENT!

Annemler burda, nası iyi geldi bugün bana anlatamam. Normalde ben, eve döndüğümde, sabah alelacele çıkıldığı için çıfıt çarşısı (bu arada "çıfıt" sözcüğünün Yahudilere bir hakaret, alay sözcüğü olarak kullanıldığını biliyor muydunuz? ben bilmiyodum, pek bi alaka da kuramadım, bi Yahudi niye çıfıt kelimesine kızsın ki? araştırmak lazım.) halinde bırakılmış bi ev, darmaduman yatak, atılmış kıyafetler, iki adet pis ve kurumaya yüz tutmuş gevrek tabağıyla karşılaşıyorum. Ekseriyetle -kış aylarında olmamız sebebiyle, her ne kadar dibine darı ekilesice küresel ısınma bi ağız tadıyla kışı çok görse bile insana, hibrit araba alcaz biz, çevreye katkı hesaabı, hondanın var, çok para veriyosun, hemen bi tane takdim ediyolar, denklem çok kolay çözülüyo yani- ev soğuk oluyo, perdeler de kapalı. Ben bu duruma hiç aldırmıyom zannediyodum kendimi, okulda kalabalıktan öyle yoruluyom ki birileri bize gelsin bile istemiyom artık, ev kurtarılmış bölge olarak kalsın, giriyim içine kimseyle konuşmadan oturiyim istiyom sanıyodum, aslında çoğunlukla da öyle ama, bugün bi geldim ki ne göriim kardeşim, annem evimi kendince ev düzenine sokmuş gene(sehpaların alayı ortaya, üstüne çiçek), babamla ikisi bir olup en çılgın eğlenceleri olan ev temizleme seansını gerçekleştirmişler, annem azimle bulaşık makinesini görmezden gelip ortalıktaki herşeyi elinde yıkamış, kombi açık, ev sıcak, perdeler açılmış, ev havalandırılmış. Şimdiiiii, benim kocam ben olmadığım müddetçe eve gelmek istemez, o yüzden öyle uzuun uzuuun annemlere felan gittiğimde pek bi huzursuz olur, ben de annamıyodum onu deli mi ne felan da diyodum laf aramızda, biraz da şımarıklıktan yaptıını düşünüyodum aslına bakarsan, ve fekat aziz arkadaşlarım bugün anladım. İnsan olan insan yaşayan bi eve girmek istiyomuş. Şimdi bu tombik insancıklar yarın gidicekler, ben öbürgün gene hamamböcekli formatındaki eve giricem, adaletin bu mu dünya!

Dana 11-C bugün bana ders işletti, kendimi bi tuhaf hissetttim, gerçi popülarite hiç de yüksek diildi, 33 te 8 kişi hakkaten dinliyo, 8 kişi ayıbolmasın diye tahtaya bakıyo, bi 8 daha yatıp uyuyo, kalan 8 de öküz gibi konuşuyo, arada bi zılgıt yiyip sinseler de devam ediyolar hemen akabinde, zaten öyle asap bozucular ki ekseriyetle, hani orda düşüp ölsem bi Allahın kulu "aaa nooldu buna" diye dönüp bakmıycak, iş ki ders işlemiyim de aniden bi yılana dönüşüp, su borusuna sarılarak kayıp gitmem bile umurlarında olmaz yani o derece. Dönüşiim de sokucam hepsini salak kafalarından. Azimle ite dürte işliyom felan ama ömrüm çürüyo yani, anneler babalar size sesleniyom, okumak istemeyen çocuklarınızı illa okula yollamayın, garibim örtmenlerin ömür törpüsü oluyolar. Halbukisem okumaya niyetli 10-A, 9-A öyle mi. Fare gibi çocuklar, güle oynaya parabol çiziyoz cümlemiz.

Kanlı bunalım hafifliyo, geçen haftaki son vukuatım, bi su bardağına bakıp ağlamaktı, bu hafta henüz çok manasız şeylere ağlamadım, haftaya iyice düzelirim diye umuyom. Sebebini soracak olanlara, hayattan bunalma diyebilirim, zira "şudur" diye net bişi söyleyemiyom.

Kara, Allah belanı versin dicem son anda yutup da demiyorum yani, insan nikahlanır da bi çaarmaz mı, ne biçim insansın, Alla allaaa.